شمیم عشق

ببین که چرخ  فلک با  نهیب بی  پایان
« ستاره میکشد ،  آفتاب  می  روید »
فروغ جلوه ء هستی نمی شود خا موش
غروب می میشود وماهتاب می  روید
اگر به  کینه  لگد  مال  میکند  گل را
ولی زرگرگ گل عطرناب می  روید
به خشم زیر و زبر میکنند  گلشن  را
مگربه هروجب آن ، گلاب می  روید
به باغ می شکند قامت صنوبرو کاج
به راغ سروروان بیحساب می  روید
به تند باد حوادث بدشت و کوهساران
همای می کشد ، آنجا عقاب می روید
سرود زند گی هرگز نمی شود ساکت
شمیم عشق درین  پیچ  و تاب می  روید
هنوز ریشه در آب است وباغ پا برجای
ثمر زفطرت  این خاک و آب می  روید
دمیکه کنده شودریشه های کینه و جنگ
نهال صلح  به رنگ  شباب  می  روید
خزان  سرد سر آید  ، رسد بهار   امید
در خت  بارورش پر شتاب  می  روید
عبدالو کیل کوچی


برچسب‌ها: شمیم عشق, عبدالو کیل کوچی, شعرافغانی, غزل افغانی

تاريخ : چهارشنبه دوم بهمن ۱۳۹۲ | 19:53 | نویسنده : افغان |