آ هــــــوی رم کــــرده

نـا لــه بیــا د وطـــن، صبــح و َمســاء میـکـنـــم
خـون جگــر میخــورم، نــغـمــه ســرا میـکـنـــم
بهر نجا ت وطــن، ا ز همــه ا یــن مشــکــلا ت
ا ز سر شــب تـا سـحـر، رو بـه خـــدا مـیـکـنــم
بـر درآ ن کـبـــریــا، ا ز رهء صـــد ق و صفـــا
عـقــده و غــم هـــا ی د ل، یـکســره وا مـیـکـنـم
بهـر شِفــا ی وطــن، ا ز هـمــه رنـــج و مِحَـــن
چــا ره نــدا رم د گـــر،عـرضــه دعــا میکــنــم

 
مـرغ  شــکستــه پــرم، قــد رت پـــروا زنیـست
د ل بــه هـــوا ی وطـــن، دا ده نــــوا مـیــکـنــم
گــربــه گـلستــا ن روم، بـهــر تمــا شـــای گــل
یا د گـل ِا رغــوا ن، خوا جــه صفــاء میــکـنـــم
آ هــوی رم کــرده ا م، تیـــر جفـــاء خــورده ا م
درد د ل ریــش خـــود، ا ز تــو د واء میــکـنـــم
حیـد ری گــر آ خـــرت، ا زغـــم و د رد وطــن
حَصر شود چـا ره  ا ت، صبـر خــدا میــکـنــــم

 ۱۴ جون، ۲۰۰۵، سد نی
 

جا نیــا ن مَسند نشین

با رالهـا مُلک مـا و شـیـرمــردان راچـه شــد
آن صفـای مـردما ن حـق پرستان راچـه شــد
روبهـان گـشـتند شـیروجـا نیـان مَسـند نشـیـن
قاتلان بنموده عفوخویش، وجدان راچـه شــد
خا ئنان باهـم قـسـم بـسـتـنـد درتـا راج مُـلـک
آن گـذشـتن هـازجان درراه جا نان راچـه شـد
مـلـت افــغـان شـده تـشـنـه بـخــون هـمـد گــر
آن مـحـبـت هـاوالـفـت،یـارویـاران راچـه شـد
گـرگ وجـانی،قا تـل وقـصاب کـردند ائتـلاف
آن عدالت ها وانصاف،حق شناسان را چه شد
گشت مُلک ما خراب ازدسـت بی د ینـان دون
آهـوان رم کـرده اند، خیـل ِغـزالان را چه شد
قـتـل هـای انـتـحـا ری ازکـجـا گــشـتـه روا ؟
اعـتـقـاد ظـالـمـان ازروزپُـرســان راچـه شــد
بسکه افـزون شـد به ملکم چهـرهء اهـریمنا ن
هرطرف زاغ وزغن،آن عند لیـبان راچه شـد
د شـمـنـان د یـن مـا گـرد یـده انـد بـا دا ر مــا
غـیـرت افـغـا نی وشـیـران میـدان راچه شـد*
گـشـت غـارت مـوزهء کـا بـل هـم آثـارعـتیـق
لاجـورد ِملک ما،لعـل بـد خـشـا ن راچـه شــد
گـشـته ویـران لـوگـروکـا بـل،غـزنی وهـرات
بـا مـیـان وشـاهـکـار ِروزگــاران راچـه شــد
رشـوه و رشـوه سـتـانی گـشـته امری آشـکـار
ترس از روزحسـا ب ِحی سبحان راچـه شـد
خـون مـظلـومان بریزند دورازترس وهـراس
آن تـرحُـم هـا وشَـفـْقـَت بریـتـیمـان راچـه شـد
حـق مـردم میخـورند چـون جـرعهءآب روان
عدل وانصاف ومروت دوستداران راچـه شـد
خشک سالی های پیهم درچنیـن وضع خـراب
بُرد از بین حاصلات وبرف وباران راچه شد
رانـده شـدآواره گــان ِمــان بــا جــوروجـفـــا
حُـرمت هـمسـا یگان وحُـکم قـرآن راچـه شـد
ده هـزاران پـیـروبرنا،زنده بنـمودنـد به گــور
کس نکرده تعزیت،آن غمشریکـان راچـه شـد
تـا به چـنـد صبر ِجفاها،یک نظـراز رحمـتـت
یـا الـهی سـرنـوشـت مُـلک افـغـان راچـه شـد
ای خـدا! تـا کـی بـِسـوزم از فــراق مـیـهـنـــم
دامـن پُـر مِـهـرمادر،جان وجا نان راچـه شـد
"حید ری" ا سرارخا لــق رانمی دانی خموش
کـن دعـا وقت سحر،تا چرخ دوران راچه شد

پوهنوال داکتر اسدالله حیدری،پنجم جون ۲٠٠۷،سدنی
 * - مرحوم استاد قاسم در دربار اعلیحضرت امان الله خان غازی ودر حضورسفیرانگلیس خوانده بود:
گرندانی غیرت افغانیم      چون به میدان آمدی میدانیم