آ هــــــوی رم کــــرده

نـا لــه بیــا د وطـــن، صبــح و َمســاء میـکـنـــم
خـون جگــر میخــورم، نــغـمــه ســرا میـکـنـــم
بهر نجا ت وطــن، ا ز همــه ا یــن مشــکــلا ت
ا ز سر شــب تـا سـحـر، رو بـه خـــدا مـیـکـنــم
بـر درآ ن کـبـــریــا، ا ز رهء صـــد ق و صفـــا
عـقــده و غــم هـــا ی د ل، یـکســره وا مـیـکـنـم
بهـر شِفــا ی وطــن، ا ز هـمــه رنـــج و مِحَـــن
چــا ره نــدا رم د گـــر،عـرضــه دعــا میکــنــم

 
مـرغ  شــکستــه پــرم، قــد رت پـــروا زنیـست
د ل بــه هـــوا ی وطـــن، دا ده نــــوا مـیــکـنــم
گــربــه گـلستــا ن روم، بـهــر تمــا شـــای گــل
یا د گـل ِا رغــوا ن، خوا جــه صفــاء میــکـنـــم
آ هــوی رم کــرده ا م، تیـــر جفـــاء خــورده ا م
درد د ل ریــش خـــود، ا ز تــو د واء میــکـنـــم
حیـد ری گــر آ خـــرت، ا زغـــم و د رد وطــن
حَصر شود چـا ره  ا ت، صبـر خــدا میــکـنــــم

 ۱۴ جون، ۲۰۰۵، سد نی
 


برچسب‌ها: آ هــــــوی رم کــــرده, داکتر اسدالله حیدری, شعرافغانی, غزل افغانی

تاريخ : جمعه سی و یکم خرداد ۱۳۹۲ | 9:20 | نویسنده : افغان |